Φωτογραφία-κείμενο: Άγγελος Καλοδούκας
Φωτογραφίες για να μην ξεχνάμε, σ’ αυτές τις μέρες των έντονων διαπραγματεύσεων με τους «θεσμούς», ότι τα μνημόνια σε πολλούς συνανθρώπους μας κατέστρεψαν τη ζωή, τους πέταξαν στους δρόμους, ενώ αρκετοί γλίστρησαν στο θάνατο.
Η γυναίκα κοιμόταν σε μια πλατεία γεμάτη κόσμο που έπινε το ποτό του, συζητούσε, γέλαγε. Και αυτή, έχοντας δίπλα της τη βαλίτσα της, κοιμόταν. Σαν να είχε γυρίσει μόλις από ταξίδι… ή μήπως ετοιμάζεται για ταξίδι;
Το ταξίδι της αφορά τον κόσμο δίπλα της;
Νοιάζονται για αυτήν όσοι πίνουν το ποτό τους και τρώνε την πίτσα τους λίγο παρακάτω;
Νομίζω πως ναι.
Απλά, φουκαριάρηδες και τρομαγμένοι οι περισσότεροι, φοβόμαστε για μας, τους «δικούς μας ανθρώπους», να μην μας συμβούν τα χειρότερα. Και θα συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια από ανημποριά, όχι από κακία και αδιαφορία…
…μέχρι ότου συνειδητοποιήσουμε ότι η λύση είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες, όπως τότε με τις μεγάλες απεργίες, το κίνημα των πλατειών. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, αν και σε όλους μας φαίνονται πολύ μακρινά γεγονότα.
Μέχρι τότε όμως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου